Geschokt ben ik van de hysterische hypes en massa hypnose in de MSM van de afgelopen 2 jaren. Maakt niet uit over welk onderwerp maar één ding is me helder geworden: erg veel ruimte voor andersdenkenden is er niet. Nu begin ik te beseffen dat dat waarschijnlijk altijd zo geweest is maar dat ik dat in mijn jonge jaren niet zag omdat er niks was waarmee ik het nieuws kon vergelijken. Ik ben opgevoed met het NOS journaal en serieuze praatprogramma’s. Social Media met alternatieve bronnen en kanalen waren er nog niet. Daarvoor moest je zelf je oor te luister leggen bij mensen. Dat gebeurde pas in mijn studententijd toen ik op stage ging naar het buitenland en in contact kwam met andere culturen, andere opvattingen, andere normen en waarden, andere belevingen, andere (machts)posities, andere economieën en andere sociale rolverdelingen.
Hoe verbaasd was ik bijvoorbeeld op de campus van een universiteit in Zuid Brazilië toen ik in gesprek was met een medestudent die de Holocaust ontkende. Hij kon gewoon niet geloven dat er in WOII vernietigingskampen waren geweest in Europa en er nog steeds mensen rond lopen met een nummer getatoeëerd op hun arm.
“Waarom zou je dat niet geloven ?”, vroeg ik hem ontsteld.
“Weet je wel wie de grootste media bedrijven bezitten en het nieuws beïnvloeden over de hele wereld?”, was zijn wedervraag. “Heb jij zelf mensen ontmoet met een tattoo op hun arm?” Kortom, hij vroeg me of ik zelf had geverifieerd of dat wat ik altijd voor waar had aangenomen ook echt waar was. Nou nee, eigenlijk niet.
En in die tijd had ik er ook geen idee van in welke handen onze media lagen. Maar toen hij me daarover inlichtte en vertelde hoe in Brazilië de politiek, de media en de welgestelden (in Brazilie zijn dat grootgrondbezitters met stukken grond en mijnen zo groot als half Nederland) volgens hem samenwerken om de bevolking te misleiden, manipuleren en uit te buiten, begon mijn eigen kijk op de wereld te verschuiven. Niet dat ik alles 1 op 1 geloofde van wat hij zei, maar waarom zou híj́ tegen míj́ liegen? Toen ik hem vertelde dat ik ondanks dat ik de feitelijkheden waar hij naar vroeg, niet zelf had aanschouwd, mijn achtergrond, cultuur, sfeer in de samenleving en de verhalen die ik had mee gekregen van mijn ouders van dien aard waren, dat ik er geen moment aan twijfelde dat al die verschrikkingen van de WOII waar waren. “Okay, zei hij toen, jou geloof ik wel. Maar waarom dan al die drama en herhaling in de media? Je moet als natie vooruit en niet iedere keer oude koeien uit de sloot halen”.
Mijn antwoord daarop was “opdat wij niet vergeten” en daarmee herhaling van de geschiedenis voorkomen. Nou, daar was hij het pertinent mee oneens. Hij vond het maar flauwekul. Er waren in de geschiedenis van de mensheid wel meer volkeren of culturen die hadden geleden onder de verschrikkingen, aangedaan door een ander volk. Die ervaringen zaten wel degelijk in het collectief geheugen van hem zelf en zijn volk maar het had volgens hem geen nut om te blijven herhalen hoe erg dat was. Terwijl hij dat zei, keek hij me aan met zijn mooie donkere amandelvormige ogen. Hij was de enige met zulke ogen, afstammeling van de oorspronkelijke Braziliaanse bewoners en een minderheid, tussen al die andere (soms zelfs blauwogige) studenten met Europese komaf. Hierop had ik geen weerwoord.
Later heb ik nog vaker dergelijke gesprekken gevoerd, op andere continenten. Met studenten, arbeiders, boeren, ambtenaren en wetenschappers. Het heeft mijn leven verrijkt en mijn kijk op de wereld voor altijd veranderd. Hoe good guys bad guys werden en andersom. Bijvoorbeeld toen de toenmalige USSR rond 1980 Afghanistan binnen vielen tegen de Taliban. De hele wereld sprak er schande van. Dat wil zeggen mijn Westerse wereld. En de Taliban werd door ons gesteund met wapens om tegen de Russen te vechten. Later hebben we in de geschiedenis gezien dat na het vertrek van de Russen uit Afghanistan, het Westen zich heftig heeft bemoeid met Afghanistan, deze keer tégen de Taliban, net als voorheen de Russen die we voorheen hierover zo veroordeeld hebben. Geef mijn portie maar aan Fikkie, ik snap hier helemaal geen bal van.
Ik besef nu dat wát ik ook op MSM zie, in het nieuws en praatprogramma’s, er is áltijd een andere kant aan het verhaal. Ik heb ontdekt dat de student uit Brazilië gelijk had. Het maakt uit wie de media in handen heeft welk narrative je wordt voorgehouden. Het zegt iets over de invalshoek wat je op dat moment voor gehouden wordt. Dat is alles en ook niet meer dan dat. Het is dus niet de allesomvattende waarheid zoals ik vroeger dacht. Want die bestaat niet weet ik nu. Voor mij is nu meer de vraag hoe ik me verhoud tot al die verschillende invalshoeken. En daarop heb ik eerlijk gezegd nog steeds geen antwoord. Ik kijk en luister en zal de les pas achteraf begrijpen.