Lieve Frans S.
Ik ken je niet maar toch ben ik bedroefd om jouw heengaan. Bedroefd om de manier waarop. Ik brand nu een kaarsje ter ere van jouw nagedachtenis en ik schrijf deze blog opdat jouw lijden niet voor niets is geweest.
Je leefde sinds een paar maanden in een verzorgingstehuis waar men waarschijnlijk met een personeelstekort kampte van in ieder geval het verplegend personeel. Hoe dat zit met schoonmaak personeel, keukenpersoneel en andere vormen van personeel en verzorging in zo’n verzorgingstehuis en waarvan ik kan aannemen dat er toch íemand een keertje bij je langs had moeten komen in jouw appartement, weet ik niet. Je voelde je vaak niet goed en had pijn en meldde dat aan het verplegend personeel maar daar werd niks mee gedaan behalve een aantekening op je monitoringsformulier. Ze vonden je lastig en een zeur. Je had twee begeleidsters vanuit het GGZ die zich jouw situatie persoonlijk aantrokken. Eentje wilde samen met jou nog volgende week kleren gaan kopen in de stad. Een andere medewerkster van de GGZ bezocht je af en toe en vroeg om aandacht voor jou maar liep daarbij zelf tegen een blinde muur op. Ze had ook een pedicure voor je geregeld. Iemand die volgens haar goed bij je zou passen omdat je zo’n lieve zachtaardige man was. En aan de inrichting van je huis te zien ook spiritueel. Deze pedicure staat bij mensen die vanuit hun Hart werken bekend als iemand die goed kan omgaan met “moeilijke cliënten” wiens problematische situatie en gezondheid “multifactoreel” bepaald is.
Wat heb jij geleden de laatste dagen en uren van je leven. Je voelde je niet goed, had het benauwd, Alle ramen en de deuren binnenshuis stonden open in een poging lucht te krijgen. Volgens de lijkschouwer. Uiteindelijk gestikt in je eigen opgegeven bloed vanwege een maagbloeding. Je werd gevonden door de GGZ medewerkster die jou samen met de pedicure wilde bezoeken voor het consult. Toen je niet open deed, vertrouwde ze het niet en is door het raam naar binnen geklommen en daar werd je gevonden. Aan de houding waarop je lag was nogmaals te zien hoe lief en zachtaardig je was maar ook hoe erg je hebt geleden. Alles wat aan verzorging, opvang, hulp en aandacht mis ging, is mis gegaan. Als een hete aardappel waar niemand raadt mee wist, werd je overgegooid van de ene naar de andere hulpverlener of hulpverlenende instelling of instantie. Niemand trok zich jouw situatie echt aan en degenen die dat wel deden werden tegengewerkt, beschimpt en stonden machteloos. Dit is het lot van alleenstaande ouderen zonder sociaal netwerk. Overgeleverd aan de willekeur van individuele hulpverleners die vanuit hun Hart werken in een falend systeem, buiten hun eigen organisatie en soms zelfs privé bondjes zoekend en vriendschappen creërend met gelijkgestemden die vanuit barmhartigheid werken.