De zomerperiode is een periode van invalritten vanwege de vacantie van collega’s. En hoe dol ik ook ben op mijn eigen vaste “clientèle”, invalritten zijn ook érrug leuk. Ze verbreden weer eens je horizon. Vorige week had ik een bijzondere rit met een gezellige babbelkous. Via de spraakcomputer die hij met zijn ogen bediende via een scherm voor op zijn rolstoel. Ik snap niks van dergelijke technologie maar ik vind het fantastische uitvindingen. Opgesloten zijn in je lichaam is één ding, maar als je dan ook nog niet eens kan praten en bovendien over een behoorlijke intelligentie blijkt te beschikken dan maken zulke apparaten echt het verschil. Hij was nieuwsgierig en wilde vooral ook veel van mij weten. Zelf vertelde hij via de spraakcomputer ook wel wat maar om begrijpelijke redenen bleef dat ook beperkt tot korte zinnen. De rest vulde ik zelf hardop in en antwoordde hij met een ja of nee. Of: “vertel daar eens wat meer over”. Ik had hem nl gevraagd of hij zich betrokken voelde bij de inclusive community en vervolgens of hij met he/him of she/her aangesproken wilde worden. Hij had mij nl gevraagd wat het inhield om readings te geven en wat ik bij hem voelde. Ik voelde bij hem vooral dat hij een sociaal mens is en van gezelligheid houdt. En nieuwsgierig. Maar dat was zo ook wel te zien en had niks met mijn “gave” te maken. Maar toen flapte ik dus opeens dat gender thema er uit. Hij begreep het niet. Totdat ik me realiseerde dat zijn connectie met inclusive natuurlijk vnl. om zijn rolstoel ging en niet om het feit dat hij er nogal bijzonder uitzag met zijn lange haar en 2 knotjes op zijn hoofd. Ik sprak mijn “vergissing” hardop uit en werd door hem bevestigd. Zijn associatie met inclusive was gerelateerd aan zijn rolstoel. Maar nu het thema gender ter sprake was gekomen, wilde hij daar meer over weten. Ik had het expres in eerste instantie wat abstract benaderd omdat ik terughoudendheid daarover had gevoeld. Dus toch iets onder de waterlinie wat misschien speelde? Nu vroeg ik hem op de man af of hij zich meer jongen of meisje voelde. Allebei was zijn antwoord. Maar hij voelde zich eigenlijk vooral een hippie. Ik keek nog eens goed naar hem. Hij had inderdaad ook een paar hippie versierselen aan zijn rolstoel die qua sfeer hetzelfde oproepen als de bekende VW camperbusjes met jaren 70 look en ik dacht: 🦋😍🦋, echte vrijheid zit inderdaad van binnen !