Begin 20 was ze. Een levenslustige jonge vrouw die soms met haar emoties geen raad wist, driftaanvallen kon krijgen en moeite had met focussen. Ook wist ze niet goed wat ze met haar leven wilde, welke vervolgopleiding ze wilde gaan doen.
Het protocol van de Primaire Reflexen had ik al helemaal met haar doorlopen. Nu waren we bezig om alle stress af te voeren rondom de patronen die ze in de loop van haar leven had ontwikkeld om de Primaire Reflexen steeds te onderdrukken of anderszins te compenseren. Niet geheel onbelangrijk was het gegeven dat ze als baby geadopteerd was. Ook al had ze daar dus geen bewuste herinneringen aan, me dunkt dat er dan genoeg stressvolle herinneringen onbewust in haar lichaam waren opgeslagen die de overlevingsreflexen steeds actief hielden, waardoor ze letterlijk niet kon “aarden”. Als dat hele web aan herinneringen niet ontmanteld zou worden van haar emotionele lading, zouden die onbewuste herinneringen de overlevingsreflexen steeds opnieuw weer op kunnen roepen.
Veel thema’s waren daarbij al voorbij gekomen zoals afwijzing, lage zelfdunk, behoefte aan structuur en stabiliteit, maar ook verwachtingen van haar adoptie ouders. Hoe liefdevol het gezin ook was waar ze in was groot gebracht, de denkbeelden die ze daarbij had mee gekregen stonden wel heel erg ver af van haar fysieke constitutie. Ze motiveerden haar een administratieve opleiding te gaan doen vanwege de stabiliteit die een vaste baan haar daar in kon geven. Helaas lukte het haar maar niet om die opleiding af te maken en dat vond ik niet raar. Ze was zo’n spring-in-het-veld. Ik zag haar eerder een auditie doen op de dansacademie en ik verwonderde me er over dat niemand in haar omgeving haar bevestigde in haar fysieke kwaliteiten. Een carrière in de creatieve sector kwam totaal niet in haar op. Niet dat ze niet van dansen hield maar haar opvoeding had haar zo gevormd dat ze er van overtuigd was dat daar geen droog brood in te verdienen viel, dus dat dansen deed ze enkel als hobby. Dat ze verder van nature zo wie zo geen zitvlees had, droeg verder alleen maar bij aan haar lage zelf waardering. Hoeveel we hierover ook door praatten en hoeveel stress releases ik er ook op los liet om ondermijnende overtuigingen en emoties te neutraliseren, iedere keer kwamen de PR uit de hersenstam weer op en gierde de adrenaline van de Mororeflex door haar lichaam met alle symptomen van dien zoals hierboven beschreven.
Ik vroeg door op haar adoptie proces. Ze had haar biologische moeder 1x opgezocht samen met haar adoptie ouders en dat was niet echt een succes gebleken. Ze voelde geen band met die vrouw en was eigenlijk blij dat ze in een warm nestje in Nederland terecht was gekomen. Maar toch bleef haar lichaam maar stress reacties vertonen als we het daar over hadden. Uiteindelijk ontdekten we middels kinesiologische spiertesten dat haar biologische moeder haar kennelijk nog niet had los kunnen laten. Aan de jonge vrouw zelf viel na alle stress releases niet zoveel meer te klussen. Het enige wat haar nu nog te doen stond was haar ruimte opeisen richting haar biologische moeder. Aangezien deze persoon lijfelijk zich op duizenden kilometers afstand bevond, moesten we overstappen naar een energetische benadering en telepathische communicatie. Zelfs de grootste scepticus zou bijdraaien als je zag wat er vervolgens op de behandeltafel gebeurde. Na het doorknippen van de virtuele en energetisch zeer aanwezige navelstreng leek de jonge vrouw wel een gedaante verwisseling te zijn ondergaan. Behalve haar overtuigingen die ze door haar opvoeding had mee gekregen, veranderde nu ook haar fysieke structuur en paste ze zich op fysiek niveau aan aan haar Nederlandse omgeving. Weg was het gevoel dat ze steeds ergens anders naar toe werd getrokken, waardoor ze letterlijk uit haar centering kwam. Eindelijk was ze werkelijk in Nederland aan gekomen. Of ze daar ook blijer van is geworden weet ik niet. Jaren later kwam ik haar tegen met haar moeder op een braderie markt. Ze zag er totaal anders uit, was zelfs qua postuur op haar adoptie moeder gaan lijken. Ze zei dat het goed met haar ging maar toch was ik een beetje geschrokken van haar uitstraling. Weg was dat springerige, eigenlijk een beetje mat. Was dit een moment opname of gebruikte ze medicatie? Of was dit het effect van een “rustig en stabiel” leven?