Wat is het verschil in niveau van bewustzijn?
Bij veel kinderen en dementerenden in de bus valt het me op dat ze iets uit acteren wat even ervoor in een andere rit speelde. Ook zie ik wel eens dat ze opgaan in een sfeer die die dag op de een of andere manier om mij of een medepassagier heen hangt zonder dat ze weten wat er speelt.
Zo had ik een tijdje terug een verdrietige gebeurtenis in mijn privéleven en het altijd goedlachse lieve vrouwtje die ik dagelijks in mijn bus vervoer, was om onverklaarbare redenen ook ontroostbaar. Ook was het een keer voorgekomen dat ik niet heus was bejegend door iemand. Deze zelfde mevrouw zei toen uit het niets dat ik me niet zo moest laten schofferen door zo’n stuk onbenul. Beide gebeurtenissen had ik niet gedeeld met mijn passagiers. Toch verbaasde het me niets. In haar rationele kant was zij al lang niet meer aanspreekbaar maar haar emotionele kompas werkte feilloos.
Dat zie ik ook vaak bij jonge kinderen in mijn bus. Een aantal jaren geleden had ik mee gemaakt dat de oppas opa van een van de jongens (7 jaar) was overleden. Daar was die jongen heel verdrietig onder. Zijn moeder nam me even apart om me dat te vertellen voor het geval hij misschien onhandelbaar zou worden. Daar zou dan dit achter kunnen steken.
Maar nee, aan die jongen was niks te merken. Des te meer was de jongen die in de bus naast hem zat uit balans. Niet dat ik dat meteen door had, maar na een paar dagen wilde hij ‘s ochtends niet meer mee met de bus en zijn moeder kwam naar buiten om me dat te vertellen. Ze was radeloos. Ze vertelde dat haar zoon al de hele week depressief was en suïcidale taal uitsloeg. Zijn moeder raakte er helemaal van in paniek omdat ze er niet achter kon komen wat hem dwars zat.
Ergens in mijn hoofd begon het te ratelen. Hoe vaak was het niet bij mij zelf voor gekomen dat ik onverklaarbare gevoelens had die ik niet kon terug voeren op gebeurtenissen in mijn leven? Het was een helderziende die mij er op wees dat die gevoelens in dat geval dan waarschijnlijk ook niks met mezelf te maken hadden maar dat het om iets ging wat ik uit mijn omgeving had opgepikt zonder het te weten. Wat mij toen enorm geholpen heeft sinds die tijd, is benoemen wat ik voel en vragen aan anderen in mijn omgeving of zij dit herkennen. Soms blijkt dat zo te zijn en dan lossen die emoties bij mij op en ben ik ze kwijt.
Daarom vertelde ik de depressieve jongen over de oppas opa van zijn medepassagier. Dat hij wellicht het verdrietige gevoel van zijn reisgenootje had opgepikt maar dat dat verder niks met hem te maken had. En ook het feit dat hij wellicht had aangevoeld dat het om een sterfgeval ging, niet betekende dat hij zelf dood wilde. Met andere woorden hij moest zich niet identificeren met zijn “waarneming van het zintuig voelen”. Deze jongen is hoog begaafd en autistisch en zo’n technische uitleg over zoiets vaags als emoties snapte hij helemaal. Van de een op de andere seconde zag ik hem veranderen, trok hij zijn jas aan en stapte in de bus. Onderweg hoorde ik de kinderen onderling praten over leven en dood en hoe verdrietig het was als je iemand verloor waar je veel om gaf. Er waren er meer die dat al een keer hadden mee gemaakt en het bleek enorm helend om daar met elkaar over te kunnen praten. Ik was zelf vooral ook blij dat ik de jongen met de voelsprieten er op had kunnen attenderen dat je niet alles op jezelf moet betrekken als je je rot voelt. En dan zeggen ze dat mensen met autisme niet meelevend of empatisch zijn…… ???? Of was hij soms hoogsensitief ?
En wat is eigenlijk het verschil?
In een andere situatie betrof dat uitacteren van afwijkend gedrag een jongen die een tijdje er een beetje rare seksistische neigingen op na hield. Hij dook steeds op het enige meisje in de bus en ik vroeg me af waar die seksuele obsessie opeens vandaan kwam. Hij was nog maar 6 en normaal een lief en stil knulletje die niemand lastig viel en vooral bezig was met computerspelletjes. Dat hielp hem om de wereld buiten te sluiten want hij kon nogal last hebben van andere kinderen. Wat als ook hij iets oppikte wat met het oog niet waarneembaar was? Opeens realiseerde ik me dat dit meisje van 9 nogal eens kon klagen over buikpijn maar dat deed ze niet waar hij bij was. Oftewel, zou het zo kunnen zijn dat ook dit jongetje daar onbewust op reageerde? Nu ik er op lette, leek het wel of hij iets wilde “lostrekken” en dat waren niet haar kleren. Ik had hem er al een aantal keer op aangesproken en via die weg leek dit gedrag niet echt te stoppen. Ik besloot daar niet langer al teveel ophef over te maken en er enkel voor te zorgen dat ze niet naast elkaar kwamen te zitten. Er is soms zoveel ophef over sexualiteit en ik wilde er niet nog een trauma aan toe voegen als kinderen in al hun onschuld iets doen waar ze zelf totaal geen bedoelingen mee hebben. Ik besprak het voorval wel met zijn moeder en die vertelde me dat hij wel vaker zo maar uit het niets mensen op een rare manier aanraakte. Het was behoorlijk gênant want ze kon hem daar inderdaad rationeel niet op aanspreken en corrigeren. Hij wist gewoon niet wat hij deed maar het was zeker geen seksistisch vervelend kind die bijvoorbeeld dan ook vervelende taal uitslaat. Want die geinponems heb ik ook op de achterbank gehad. Gillend van het lachen al ‘s ochtends vroeg op hun telefoon met pornosites in de weer.
Bij dit jongetje kreeg ik de indruk dat hij hoogsensitief was en ook nog helende gaven had omdat hij wel degelijk iets probeerde te “doen” ook al was het onbewust.
Hmmm, hoe leg je zoiets zweverigs nou uit? Zijn moeder is een nuchtere politievrouw. “Dit gaat een heel raar verhaal worden”, zei ik tegen haar. “Ben je bekend met chakras en energie?” Ze begon te lachen. “Try me”, zei ze. Dus ik probeerde haar uit te leggen dat ik het vermoeden had dat haar zoon een healende gave had maar er geen bewustzijn op had zitten. Dan kan het inderdaad tot hele gênante situaties leiden als hij opeens aan iemand gaat zitten. Tot mijn stomme verbazing vertelde deze mevrouw me dat haar opa een bekende handoplegger was geweest. Als kind herinnerde zij zich dat de mensen in rijen bij haar opa voor de deur stonden om door hem behandeld te worden voor allerlei vage kwalen waar de dokters geen raad mee wisten. Ze vroeg of zo’n gave een paar generaties later nog op kan duiken want zij zelf had het zeker niet en haar moeder ook niet. Volgens mijn informatie kan dat zeker wel maar de vraag was vooral hoe je ongewenst gedrag van haar zoon kon stoppen. De gave zelf onderdrukken is niet altijd mogelijk of wenselijk want dan creëer je er weer een trauma bij voor de jongen in kwestie. Het beste wat ik weet, is bewustzijn er op ontwikkelen net zoals die helderziende dat bij mij had bewerkstelligt. De moeder vroeg of ik haar kind daar in wilde begeleiden.
Begeleiding klinkt meteen zo zwaar. Dat bleek niet nodig te zijn. Hoe jong dit kind ook was, hij had een gezonde moraal en wist precies wat netjes en geoorloofd gedrag was en wat niet. Hij had alleen af en toe last van opwellingen die hij zelf ook niet begreep en onder controle had. Het volstond om aan die jongen uit te leggen dat hij dan waarschijnlijk iets had gevoeld of gezien wat alleen hij kon waarnemen maar dat het niet zijn taak was om dat op te lossen. Het lijkt dan zo cryptisch om in zulke termen tegen zo’n klein ventje te praten. Maar toch werkte het. Zijn probleemgedrag loste zich op toen hij begreep dat hij niet verantwoordelijk was voor problemen (“vastzittende energie” waar iemand buikpijn van kan krijgen bijvoorbeeld) die hij waarnam, en ze ook niet hoefde op te lossen. Misschien zou dat later ooit gebeuren als hij ouder was en mensen er om zouden gaan vragen. Zijn moeder zou hem dan verhalen over zijn overgrootvader kunnen vertellen. Als hij daar interesse in had, zou hij tegen die tijd begeleiding kunnen zoeken van mensen die zich bezig houden met intuïtieve ontwikkeling en dergelijke activiteiten. Ik heb hem zolang als ik hem reed, en dat was toch wel een paar jaar, sindsdien nooit meer dit soort grensoverschrijdend gedrag zien vertonen. Ik kreeg zelfs de indruk dat hij sindsdien beter bij zichzelf kon blijven, ook zonder zijn DS, en minder last had van de drukte om hem heen. Ik ben hem jaren later nog een keer tegen gekomen. Inmiddels een lange slungel die nog steeds vooral van computerspelletjes houdt.